Czy krótkowłose JRT powinny być odrębną rasą?

jacksclan

Zapewne jest to jeden z bardziej skomplikowanych problemów.
Drapichrust najprawdopodobniej ma rację. Odmiana krótkowłosa (czyli gładka) szczyci się zapewne większą porcją "angielskiej krwi". Teriery z krótką sierścią preferowane były raczej w łagodnym klimacie w okolicach pozbawionych niekultywowanych lasów i gąszczy.
Mnie się wydaje, że większość krótkowłosych JRT do dzisiaj ma delikatniejszą strukturę, wywodzącą się raczej z hodowli angielskich. Australijski typ JRT to najczęściej atletyczny pies ze złamanym włosem, lub szorstki. To nie znaczy, że do Australii sprowadzono wyłącznie psy z takim rodzajem sierści. Świadczy to raczej o dużej populacji i nie selektywnej (w stosunku do sierści) hodowli.
Dlaczego?
Przypominacie sobie lekcje biologii o podstawach genetyki? Genotypy ogólnie rzecz biorąc dzielimy na dominujące i recesywne. W myśl genetyki mendlowskiej skrzyżowanie osobników o różnych genotypach (dominujące z recesywnymi) da potomstwo w pierwszym pokoleniu odpowiadające fenotypowi osobnika o genotypie dominującym. Skrzyżowanie osobników z drugiego pokolenia da potomstwo w 2/3 o genotypie osobnika dominującego i w 1/3 osobnika o genotypie osobnika recesywnego itd. Tak więc osobnicy o cechach dominujących zawsze przeważają. Dla przypomnienia odsyłam na odpowiednią stronę Wikipedii [link widoczny dla zalogowanych]

Biorąc pod uwagę, że włos szorstki jest cechą dominującą, a włos krótki cechą recesywną należałoby się spodziewać, że szczenięta po rodzicach z których jeden osobnik jest gładki, a drugi szorstki, dadzą sierść szorstką. Natomiast w drugim pokoleniu 1/3 będzie gładka, a w trzecim pokoleniu krzyżując osobniki gładkie dorobimy się wreszcie szczeniąt
krótkowłosych. Ale tak nie jest. Z wielu powodów. Przede wszystkim nie mamy do czynienia z osobnikami o „czystym” genotypie (ostatecznie wszystkie psy są mieszańcami). Po drugie - organizmy tzw. wyższe nie poddają się logice mendlowskiej. Jest to wywołane złożonymi interakcjami miedzy genami, które to w efekcie dają indywidualny, niepowtarzalny fenotyp. Przykładem tej złożoności jest wygląd, inteligencja itd. człowieka (Każdy jest inny. No prawie każdy. Nie mieszam się do polityki). Po trzecie - unikamy inbredu.
Dla uproszczenia sprawy schemat Mendla jest jednak przydatny. Pod warunkiem, że uwzględnimy fenotypy pośrednie, w których genotyp dominujący ulega pewnym modyfikacjom w skojarzeniu z genotypem recesywnym.
Takim efektem będzie otrzymanie włosa złamanego po skojarzeniu osobnika szorstkiego z gładkim. Okazuje się, że tego rodzaju włos jest najbardziej stabilny (dominujący). Kojarzenie następnych pokoleń da nam w przeważającej części osobniki „złamane”

Kojarzenie osobników o sierści tego samego rodzaju pozostaje zawsze loterią.
Nie mamy gwarancji, iż gładcy rodzice dadzą gładkie potomstwo, szorstcy szorstkie, itd.
Jednak przyszłość jest nieuchronna. Bez ingerencji hodowcy i świadomego kojarzenia reproduktorów gładkowłose JRT i PRT zanikną. Tak samo jak kiedyś zabraknie blondynek, a skóra przyszłych pokoleń nie będzie wymagała słońca, aby być brązowa. Ja uważam, że świat bez blondynek nie będzie ten sam (na co niestety nie mam wpływu), a i bez krótkowłosej odmiany JRT mniej atrakcyjny.
Dlatego jestem za rozdziałem.
Jedynie świadoma selekcja może utrzymać stabilność recesywnej cechy. Jeśli w przypadku foxteriera (który ostatecznie jest odmianą Russella) jest to możliwe i psom nie dzieje się krzywda, przesadą byłoby sadzić, iż w przypadku JRT (który ma właśnie daleko szerszą „pulę” genową) działo by się to ze szkodą dla rasy.

Co do oceny na ringu – nie mam wątpliwości. Psy krótkowłose mają mniejsze szanse.
Z wielu powodów. Kompetentnych sędziów jest nie wielu. Pies krótkowłosy (patrz początek tego postu) różni się nieco fenotypem od osobnika szorstkiego (złamanego). Na psie gładkim każda wada jest natychmiast zauważalna. Idea o moczeniu jest oczywiście żartem, ale nie do końca. Przypominam sobie posty z wystawy ze Szczecina. Była mowa, że „psy się źle prezentowały, bo były mokre”. Pies krótkowłosy jest zawsze „mokry”.
Umiejętne trymowanie może poprawić prezentację psa. Nieumiejętne zniweczyć szanse. Dlatego argument „ dobry sędzia potrafi ocenić właściwie psa, niezależnie od stanu sierści” nie przekonuje mnie. Na koniec jeszcze tzw. „PREFERENCJE”, czyli indywidualne zrozumienie wzorca, naginanie wzorca do własnego psa, lub psów konfrontowanych dotychczasowo na ringach, poddawanie się modzie lub plotkom o trendach, itd. Nie bez znaczenia jest ponadto panujące przekonanie, o mniejszej wartości użytkowej odmiany krótkowłosej.
Pozdrawiam

poldiable

Kilka słów tytułem uzupełnienia, opartych na własnych obserwacjach, jako, że w tym roku mieliśmy (licząc od początku naszej hodowli i nie rozdzielając jacków od parsonów) 44 miot. Smile

Też jestem przekonana, że gen odpowiedzialny za krótki włos jest recesywny, a za szorstki dominujący. Co z tego wynika? Otóż to, że osobnik krótkowłosy musi być homozygotą (czyli nie ma genu szorstkości, bo gdyby miał byłby fenotypowo szorstki). Natomiast osobnik szorstkowłosy może być homo lub heterozygotą. I właśnie w tym drugim przypadku, jeśli spotkają się takie dwa osobniki w miocie szorstkich rodziców jedno na 4 szczenięta będzie krótkowłose. I tak właśnie jest w praktyce. Natomiast podążając tym tropem od dwóch osobników typowo krótkowłosych nie ma prawa urodzić się sierściuch (bo nie mają one genu szorstkości) i to również sprawdza się w praktyce. Na temat włosa złamanego się nie wypowiadam, bo tu mam najmniejsze doświadczenie. Question

Osobiście, choć jako hodowcy chcemy mieć i krótko i szorstkowłose psy, jestem zdecydowaną zwolenniczką tych drugich. Przynajmniej z założenia parson i jack ma być psem użytkowym, a u takiego sierść szorstka jest znacznie bardziej pożądana. Exclamation

dorota

co do dziedziczenia gatunkow siersci poprosilam fachowcow o pomoc i wkleje odpowiedz:

"Zgadza sie. Tutaj dzialaja dwa geny (wlasciwie to dwa allele jednego genu),
przy czym wlos szorstki jest dominujacy, ale jest to dominacja niepelna,
dlatego u heterozygoty wlos ma dlugosc posrednia. Technicznie to tez jest
pies z sierscia szorstka, a ta terminologia "zlamany" jest rasowo
specyficzna Wink

(w genetyce sie tego nie uzywa).

Tak w ogole to na dlugosc siersci wplywa jeszcze jeden, osobny gen (to sa
dwa geny glowne wplywajace na jakosc siersci, pozostale to tzw.
modyfikatory, ktore ksztaltuja dlugosc w obrebie danego typu wlosa,
miekkosc, skrecenie itp.).
Ten drugi gen jest recesywny do krotkiego i powoduje dluzszy wzrost siersci
na ciele poza pyskiem i lapami (np. collie dlugowlosy)."

dorota

poldiable

drapichrust

Genetyka jest bardzo zawiłym tematem i rozważania i opracowania teoretyczne nie zawsze dają przewidywany efekt praktyczny. Jakaś zależność pomiędzy budową i rodzajem włosa chyba jednak istnieje - owczarki niemieckie długowłose /nieuznane zresztą/ zazwyczaj mają bardzo mocny kościec, bardziej zwartą i krępą budowę, są w typie "mocniejsze" od krótkowlosych. Może nie jest to najtrafniejszy przykład jeżeli o rasę chodzi ale miałam okazję obserwować liczne mioty w ktorych zdarzały się szczenięta z dwoma rodzajami sierści. No i w praktyce tak to było.
A krótkowłosych JRT na ringach - sczególnie światowych - jest naprawdę niewiele i trudno o jakieś większe porównania.

jacksclan

jacksclan

Dwa poprzedzające moją wypowiedż posty ukazały się w trakcie pisania mojego. Trudno się z nimi nie zgodzić.

drapichrust

drapichrust

PS. zamieszczone przeze mnie zdjęcie pochodzi sprzed kilkudziesięciu /sic!/ lat a gładkowłosy jack russell jest umieszczony w specjalnej torbie noszonej przez jeżdżca, ktorego zadaniem było dowiezienie psa do ukrytego w norze lisa, zagonionego tam przez większe i sprawniejsze w biegu - dziesiejsze Parson Russell teriery.

poldiable

megan13

Ale to chyba nie dziwi,że dla rodziny, która wybiera psa jako nowego domownika najwazniejsze jest pierwsze wrażenie, czyli uroda, zdrowie i energia psa. Dlatego mało którego amatora obchodzi poprawność sylwetki. Dlatego np. wiele osób woli psa gładkowłosego, bo zna go z filmu "Maska" i pamięta wesołego, sprawnego i odważnego pieska, ze słodką mordą. Wielu hodowców też zaczynało przygodę z russellami od momentu poznania Milo.

drapichrust

[link widoczny dla zalogowanych]
Powyższe zdjęcie przedstawia JRT pochodzacego z angielskiej hodowli o wieloletniej tradycji hodowlanej. Pies ma kilkupokoleniowe udokumentowane pochodzenie - ale nie uznawane przez FCI. Ma bardzo dobre proporcje, wzorcowe wymiary, proste kończyny, prawidłową linię gorną i dobre kątowanie. I...jest kompletnie "nie w typie" dzisiejszych wystawowych JRT. W opinii sędziego kynologicznego /polskiego/, uprawnienia międzynarodowe, wielokrotnie sędziującego teriery - jest to pies w "starym typie Jack Russell-a". Też tak myślę - ale czy /obiektywnie rzecz biorąc/ jest to słuszne myślenie?
Na marginesie - ten pies nie mieszka w Polsce i nie był tu wystawiany.

dorota

dorota